Temat ciała ludzkiego nurtował mnie już od jakiegoś czasu i jest punktem wyjścia do mojej obecnej twórczości. Oryginalna forma niniejszego cyklu prac wynika przede wszystkim z zastosowania mało popularnej obecnie techniki cyjanotypii w wykonaniu fotografii wielkoformatowych na tkaninie. Wymagało to ode mnie nowego podejścia do procesu twórczego, a sama technika stworzyła przestrzeń do powstania wyjątkowych odbitek. Materia fotograficzna w technikach szlachetnych jest procesem niepodlegającym kontroli, a przez to wymagającym szczególnej uważności podczas pracy oraz pokładów cierpliwości. Cały proces twórczy wywarł we mnie wiele emocji, a wybrana technologia przyczyniła się do uzyskania unikatowego charakteru materiału wizualnego. Do jego niepowtarzalności.

Uważam, że wygląd zewnętrzny to jedynie powłoka dla wielkiego bogactwa, które posiadamy wewnątrz siebie. Nie powinien mieć wpływu na postrzeganie człowieka. Fotografia jako sposób obrazowania powinna przedstawiać ciała w sposób naturalistyczny, a jednocześnie nieschematyczny. Kwestią mającą wpływ na proces tworzenia jest treść zdjęcia. Współcześnie fotografie są obrazami, które docierają do nas z wielu źródeł, powstają wszędzie na całym ziemskim globie w setkach tysięcy w ciągu jednej sekundy i są błyskawicznie przekazywane za pośrednictwem Internetu wszystkim użytkownikom sieci. Dzięki technice cyfrowej fotografia stała się właściwie dla wszystkich dostępna i dziecinnie łatwa w praktycznym i technicznym zastosowaniu. Taka mnogość obrazów staje się bezwartościowym kanałem przekazu i tylko nieliczne ze zdjęć podlegają szczegółowej analizie. Umiejętność postrzegania znaku i obrazu stała się kluczem do indywidualnego procesu odbioru, który jest nieprzewidywalny.

Zdjęcie, które widzi oko człowieka, jest tylko obrazem, dopiero impuls przekazany do mózgu wywołuje skojarzenia. A zatem obraz jest odczytywany na podstawie doświadczeń i skojarzeń. Jednak, aby takie obrazy powstawały, potrzebny jest obszar doświadczeń, szeroka wiedza, dociekliwość na dany temat istniejące w świadomości fotografa. To artysta fotograf w procesie twórczym wybiera swoich odbiorców.

Inspiracją do tego cyklu prac stał się wiersz „Trzy ziarna” Teresy Smurzyńskiej. Uznałam, że wiersz, jego rytm, poszczególne słowa, ich znaczenie są dla mnie tak istotne, że chciałabym się do nich odnieść w sposób wizualny. Tekst ten po raz pierwszy usłyszałam wraz z napisaną do niego muzyką. Wywarł on wtedy na mnie ogromne wrażenie i wzbudził silne emocje. Tekst ten jest dla mnie na tyle ważny, że podjęłam próbę opisania słowa – obrazem. Rytm zawarty w wierszu jest tym elementem, który na myśl nasuwa nam rytm ludzkiego życia w odniesieniu do przyrody.

Na cykl składa się 7 odbitek na płótnie bawełnianym o wymiarach 160 x 60 cm.

Prezentowane w tym miejscu fotografie są elementem pracy magisterskiej na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jednak zafascynowana tematyką postanowiłam podjąć dalszą pracę fotograficzną z większą świadomością.