Po prawie półrocznych przygotowaniach mam przyjemność zaprosić Was na wystawę pt. „KANTOR, TRZEBA BYĆ …”, jest ona podsumowaniem Międzynarodowego Projektu Artystyczno-Naukowego.

Wernisaż odbędzie się 27 kwietnia (czwartek) o godzinie 18 ⁰⁰ w Oficyny Dworskiej przy Kasztelu w Szymbarku.

Inicjatorkami projektu są: dr hab. Iwona Bugajska-Bigos, prof. ANS oraz dr Anna Steliga, UR w Rzeszowie. W tym miejscu chciałam właśnie im podziękować za zaproszenie do projektu.

Organizatorami projektu są dwa ośrodki akademickie z Polski tj. Akademia Nauk Stosowanych z Nowego Sącza, Wydział Nauk Społecznych i Sztuki, Koło Artystyczno-Naukowe „Piekarnia” oraz Instytut Sztuk Pięknych z Uniwersytetu Rzeszowskiego w Rzeszowie. Partnerami projektu są przede wszystkim: Kantorówka – Ośrodek Dokumentacji i Historii Regionu – Muzeum Tadeusza Kantora (Wielopole Skrzyńskie, Polska), Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA (Kraków, Polska), Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach, a także Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu i Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu (Polska).

Do projektu zostali zaproszeni goście m.in. z Uniwersytetu Śląskiego (Katowice, Polska), Państwowej Akademii Nauk Stosowanych (Przemyśl, Polska), znaczące zagraniczne ośrodki akademickie i instytucje np. ze Słowacji, Ukrainy, Hiszpanii, a także artyści np. ze Stanów Zjednoczonych, Austrii, Francji czy Łotwy. Na zaproszenie odpowiedziały także ośrodki z twórcami z szczególnymi potrzebami: Warsztat Terapii Zajęciowej MADA z Nowego Sącza, Dom Pomocy Społecznej dla Osób Przewlekle Psychicznie Chorych z Rzeszowa, oraz Środowiskowy Dom Samopomocy z Sokołowa Małopolskiego.

Zaprezentuję na niej pracę, która została wykonana do tego projektu a jest odpowiedzią na moje przemyślenia o relacjach, które dotyczą nas wszystkich. Próbowałam zobrazować moment refleksji nad miejscem, które jest pauzą w ruchu. Trwałym uczuciem, jakim obdarza się dom jest rezultatem intymnych doświadczeń. A więc serce wytwarza zasoby cennych skojarzeń bez udziału inteligencji; codzienność zaś odczuwamy, jako rzeczywistość. Życie jest tym, czego się doświadcza na sobie, a nie korowodem oglądanym z boku.

Praca inspirowana spektaklem T. Kantora „Dziś są moje urodziny”.

Rozmowa, 2022, obiekt fotograficzny